Z pielgrzymką do Przeworska, Markowej i Borku Starego
We wtorek 9 maja zorganizowaliśmy z naszej parafii pielgrzymkę, której celem były tym razem ciekawe miejsca położone w niedalekiej odległości od Jarosławia. Na początku zatrzymaliśmy się w Przeworsku. Któż z nas przejeżdżając wielokrotnie przez to miasto nie wpatrywał się w okazały gmach bazyliki? Chociaż w pielgrzymce uczestniczyło wiele osób, które wielokrotnie modliły się w tym sanktuarium Grobu Bożego, okazało się, że niewielu jednak znało niezwykłą historię tego miejsca. W sposób bardzo ciekawy opowiedział nam ją tutejszy proboszcz – ks. Tadeusz Gramatyka. Bazylika Kolegiacka pw. Ducha Świętego to dawny kościół i klasztor Bożogrobców. Został wybudowany w latach 1430–1473. Choć sama świątynia jest cennym zabytkiem gotyckim, w jej wnętrzu dominuje barok. Zachwycił nas ołtarz główny z końca XVII wieku z piękną rzeźbą ukrzyżowanego Chrystusa, W kościelnym wnętrzu na uwagę zasługuje też gotyckie epitafium fundatora świątyni – Rafała Tarnowskiego, który został tu pochowany wraz ze swą rodziną. Głównym celem dla pielgrzymów, którzy do tego kościoła zaglądają, jest jednak Kaplica Bożego Grobu, w której znajduje się ołtarz będący wierną repliką z Bazyliki Grobu Świętego w Jerozolimie. Kaplicę tę dobudowano do bazyliki pod koniec XVII wieku. W jej wnętrzu dominuje styl barokowy, przy czym najważniejszym elementem jest tu wykonany w początkach XVIII wieku Grób Boży. Co ciekawe, w jego ścianę został wmurowany jako relikwia kamień z jerozolimskiego oryginału, dzięki czemu kapica ta stała się miejscem wyjątkowo ważnym dla wiernych, którzy do Przeworska pielgrzymują z różnych zakątków Polski. Wszyscy z zachwytem kontemplowaliśmy piękno tej niezwykłej świątyni, w której chciałoby się pozostać jeszcze dłużej, ale program wyjazdu obligował nas już do udania się w kierunku Markowej. W ramach przygotowania do beatyfikacji Rodziny Ulmów zaplanowaliśmy zwiedzenie Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II Wojny Światowej. Sama bryła muzealnego gmachu robi już niezwykłe wrażenie. Na placu muzealnym zobaczyliśmy pomnik poświęcony ofiarom holokaustu wraz z upamiętnionymi nazwiskami Polaków, którzy ratowali Żydów na Podkarpaciu. Wg szacunku dzięki nim życie ocaliło co najmniej 2 900 Żydów. Wystawa, którą zwiedziliśmy z panią przewodnik ma charakter multimedialny. Jej tematyka dotyczy ratowania Żydów na terenie obecnego województwa podkarpackiego. Ekspozycja obejmuje materiały archiwalne druki, fotografie i filmy dokumentalne. Centralną część ekspozycji stanowi symboliczne przedstawienie rodzinnego domu Wiktorii i Józefa Ulmów. Wśród mrocznej scenerii sali wystawowej miejsce to zostało szczególnie mocno oświetlone ukazując w ten sposób prawdę, że zadaniem każdego chrześcijanina jest stawać się światłem zwyciężającym- dzięki Bożej łasce – mroki grzechu, a nawet tragizm wojny. Pełni wrażeń powróciliśmy do autokaru, aby udać się do Borku Starego, do sanktuarium, w którym czczony jest cudowny obraz Matki Bożej. Przed kościołem, który okoliczni mieszkańcy nazywają „Jasną Górą Różańcową”, czekał już na nas pochodzący z Jarosławia o. Grzegorz Kluz – przeor tutejszego klasztoru, który zapoznał nas z historią tego miejsca. Opowiedział nam m. in. o zachowanej tradycji, według której w końcu XIII w. w miejscu dzisiejszego kościoła, a wówczas w niedostępnej puszczy, miał się w tajemniczy sposób pojawić na drzewie wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem, który wkrótce zasłynął cudami. Miejscowa ludność umieściła obraz w małej, drewnianej kapliczce. Jako początek kultu obrazu często podaje się przełom XIV/ XV w., jednak dopiero w 1668, władze kościelne potwierdziły jego cudowność. Dominikanie – obecni stróżowie tego miejsca osiedlili się tutaj w 1670 i to właśnie głównie dzięki staraniom zakonników kult maryjny w Borku znacznie się ożywił i rozwinął. W 1736 konsekrowano nową, barokową świątynię. Uwieńczeniem kultu była koronacja wizerunku na prawie papieskim, 15 sierpnia 1919. Korony, w obecności kilkudziesięciu tysięcy wiernych, nałożył biskup przemyski Sebastian Józef Pelczar. Ojciec Grzegorz zwrócił uwagę, że obecnie najwięcej pątników przybywa na uroczystości odpustowe Wniebowzięcia NMP poprzedzone symbolicznym pogrzebem Matki Bożej. Obok sanktuarium usytuowana jest grota ze źródełkiem oraz kapliczki różańcowe i droga krzyżowa. Do rozpoczęcia Mszy Świętej mieliśmy jeszcze trochę czasu, dlatego wraz z ojcem przeorem udaliśmy się na krótki spacer podziwiając okoliczne krajobrazy i zachwycając się pięknem wiosennej przyrody. „Chwalcie łąki umajone, góry doliny zielone, … chwalcie z nami Panią świata…” – śpiewały nasze serca. 9 maj to we wspólnocie dominikańskiej szczególny dzień, w którym oddaje cześć Maryi jako opiekunce zakonu. Cieszyliśmy się, że mogliśmy wraz z lokalną wspólnotą uczestniczyć we Mszy Świętej odprawionej przed cudownym obrazem. Po odśpiewaniu litanii udaliśmy się już w drogę powrotną do Jarosławia, pełni wdzięczności za piękne przeżyte wspólne chwile, Potwierdzić przychodzi nam znów często powtarzaną sentencję: „Cudze chwalicie – swego nie znacie….” Dobrze, że ta majowa pielgrzymka pozwoliła choć trochę lepiej poznać uroki naszej podkarpackiej ziemi.
